Τέλος, Λύση, Ειρήνη, Έκκληση κλπ...

19 Δεκεμβρίου 2008:




"19 December 2008 Middle East Peace Process Has Made Progress, Bush Says President Bush acknowledged that peace negotiations between the Israelis and Palestinians have been “a hard challenge,” but the talks, though not completed, “have made a good deal of progress.” "


Πηγή: http://london.usembassy.gov/midest.html




27 Δεκεμβρίου 2008:

Καλά Χριστούγεννα

Η απάντηση στις βόμβες - τα παπούτσια

Εξωτερική Πολιτική

Ελάχιστες ημέρες μετά τη δολοφονία:

Πεθαίνοντας στην Αθήνα

Και τα επακόλουθα εδώ: http://news.bbc.co.uk/2/hi/in_pictures/7770189.stm

Πως λειτουργεί πραγματικά η αγορά

Οικονομική κρίση

Homer Simpson' s vote

The Greek / the geek

Δημοσιογραφία... (;)

Στημένο, ξεστημένο (γιατί έχουν γραφτεί διάφορα) το παρακάτω είναι πολύ καλό βιντεάκι:

... στα βαρέα και ανθυγιεινά γρήγορα!

Δημοσιεύματα ΕΘΝΟΣ - INTERNET

Ψηφιακό νομικό αρχείο

Το Fastcase δίνει πληροφορίες για δίκες, νομικά βιβλία και γενικότερα για το Δίκαιο.
«E» 12/7

Επί αιώνες οι δικηγόροι ανά τον κόσμο ταξινομούν τις υποθέσεις και τα πρακτικά των δικών σε κατηγορίες, τοποθετώντας μαζί τους φακέλους που σχετίζονται μεταξύ τους έτσι ώστε να είναι πιο εύκολο να βρεθεί κάποιο στοιχείο που θα τους χρησιμεύσει σε κάποια καινούργια υπόθεση.

Με την τεχνολογία όμως να έχει πλέον αναπτυχθεί, η δημιουργία μιας ιστοσελίδας που θα βοηθήσει στην έρευνα -παλαιών και νέων- νομικών υποθέσεων είναι πλέον γεγονός.

Το website www.fastcase.com προσφέρει λοιπόν μια υπηρεσία εύρεσης αρχείων νομικών υποθέσεων στην οποία παρέχονται online πληροφορίες για δίκες, θεσπίσματα, ρυθμίσεις, νομολογίες, διατάξεις, νομικά βιβλία και άλλα στοιχεία που αφορούν το Δίκαιο, προσπαθώντας να φέρει τον καθέναν πιο κοντά στο σύνολο αυτό των κανόνων, οι οποίοι ρυθμίζουν τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων.
Η ιστοσελίδα, η οποία ιδρύθηκε το 1999, χρησιμοποιείται από νομικά γραφεία και μεγάλες νομικές εταιρείες, φοιτητές, βιβλιοθηκονόμους και φυσικά... δικηγόρους.

ΑΝΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ

Κάνοντας κάποιος search στο σχετικό πεδίο θα δει πως τα αποτελέσματα που εμφανίζονται είναι χωρισμένα ανά κατηγορία: αρχικά ανά δικαιοδοσία (Πολιτεία, δικαστήριο κ.λπ.), ύστερα ανά ημερομηνία απόφασης και τέλος ανά απόσπασμα ή παράγραφο (με βάση τις λέξεις που εισήγαγε ο χρήστης στο search box).
Ο τελευταίος τρόπος βοηθά ιδιαίτερα αν κάποιος θελήσει να βρει συγκεκριμένα στοιχεία από τα πρακτικά προκειμένου να αντλήσει λεπτομερείς πληροφορίες.
Αυτό όμως που κάνει το Fastcase να ξεχωρίζει από τους άλλους ιστοχώρους που ασχολούνται με παρεμφερή θέματα, είναι η ύπαρξη ενός καινοτόμου διαγράμματος τεσσάρων διαστάσεων που ταξινομεί τα αποτελέσματα ανά σχετικότητα και χρόνο.
Αντί να παρουσιάζονται στη σειρά και μόνο με κείμενο, τα αποτελέσματα εμφανίζονται σε μεγάλους κύκλους στους οποίους υπάρχουν links υπερκειμένου που οδηγούν στις σχετιζόμενες υποθέσεις.
Με αυτόν τον τρόπο δηλαδή θα μπορεί κάποιος να δει πόσες φορές έχει αναφερθεί και χρησιμοποιηθεί το αποτέλεσμα σε άλλες δίκες, καταλαβαίνοντας ουσιαστικά το μέγεθος, την επιρροή και τη βαρύτητα που είχε κάποια παλιά υπόθεση στη νομική ιστορία.

ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΣΕ ΑΡΧΕΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ

Χρησιμοποιώντας αλγορίθμους για να κατηγοριοποιήσουν τις υποθέσεις, οι υπεύθυνοι ψηφιοποίησαν χιλιάδες βιβλία και εκατομμύρια έγγραφα που βρίσκονται στα ράφια των βιβλιοθηκών, έτσι ώστε το κοινό να είναι σε θέση να έχει πρόσβαση σε αυτά τα αρχεία. Οι περισσότερες υποθέσεις χρονολογούνται από το 1950, ενώ δεν είναι λίγα και τα ιστορικά αρχεία των αρχών του 20ού αιώνα που έχουν μετατραπεί σε ηλεκτρονική μορφή.

5,5 εκατομμύρια έγγραφα εχουν «ανέβει» στο fastcase απο το 1999

Δύο δικηγόροι από το Σικάγο και το Χάρβαρντ δημιούργησαν το Fastcase όταν παρατήρησαν πως τα αμερικανικά δικαστήρια αρχειοθετούσαν online και δωρεάν τα πρακτικά των δικών στο Ιnternet.
Η ιστοσελίδα ιδρύθηκε το 1999 και είναι απαραίτητο εργαλείο σε μεγάλες νομικές εταιρείες και νομικά γραφεία, καθώς και σε φοιτητές νομικής και βεβαίως... δικηγόρους.
Τα εγγεγραμμένα μέλη φτάνουν τα 300.000 παγκοσμίως.
Περισσότερα από 5,5 εκατομμύρια έγγραφα έχουν «ανέβει» στην ιστοσελίδα.
Επτά full time προγραμματιστές εργάζονται στο site.
10 εκατομμύρια δολάρια τον χρόνο είναι τα έσοδα της εταιρείας.
95 δολάρια τον μήνα είναι η συνδρομή που πρέπει να πληρώνει κάποιος αν θέλει να έχει συνεχή πρόσβαση στα αρχεία του Fastcase.

WΕSΤLΑW (http://www.westlaw.com/)Με τις μεγαλύτερες νομικές φίρμες να πληρώνουν μέχρι και 4 εκατομμύρια δολάρια για να αποκτήσουν πρόσβαση στα αρχεία του site, η Westlaw δίκαια θεωρείται από τους ειδικούς ως ο κορυφαίος παροχέας αρχειακού νομικού υλικού. Πρόσφατα εμπλούτισε τη βάση δεδομένων της με έγγραφα από διεθνείς υποθέσεις, ενώ παρέχει 24ωρη online βοήθεια από νομικούς.

EUR-LEX (http://eur-lex.europa.eu/)H EUR-Lex παρέχει άμεση δωρεάν πρόσβαση στο Δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η ιστοσελίδα επιτρέπει στους χρήστες να συμβουλεύονται την Επίσημη Εφημερίδα της Ε.Ε. ενώ περιλαμβάνει, ειδικότερα, τις Συνθήκες, τη νομοθεσία, τη νομολογία και τις προπαρασκευαστικές πράξεις.
Επίσης το σύστημα παρέχει δυνατότητες εκτεταμένης αναζήτησης σε όλες τις γλώσσες της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

PRECYDENT (http://www.precydent.com/) Παρόμοιος ιστοχώρος με το Fastcase, διακρίνεται κυρίως για την ευκολία στη χρήση του και για την απλότητα στον σχεδιασμό του. Αν και ακόμη βρίσκεται σε beta version και παρέχει περιορισμένες υπηρεσίες, η προσπάθεια αυτή των υπευθύνων έχει ήδη ενταχθεί στην κοινότητα του Facebook, ενώ ο καθένας μπορεί να συνεισφέρει «ανεβάζοντας» δικό του νομικό υλικό.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΟΥΛΑΚΗΣ

Το κομμάτι δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "ΕΘΝΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ" στις 12/7/08 ©

link: http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11429&subid=2&tag=8777&pubid=1290708

Δημοσιεύματα ΕΘΝΟΣ - ΔΙΕΘΝΗ

Τροχοδρομούν στην πίστα... ανακύκλωσης

Πρόγραμμα αξιοποίησης «νεκρών» αεροπλάνων εκπονεί η Airbus.
«E» 21/6

Σε μία πρωτοποριακή πρόταση για την ανακύκλωση των αεροσκαφών που έχουν φτάσει στο τέλος της ζωής τους και τα οποία παραμένουν καθηλωμένα στο έδαφος, προέβη η εταιρεία Airbus κατά τη διάρκεια της διεθνούς έκθεσης αεροναυπηγικής που διεξήχθη πριν από λίγες ημέρες στο Βερολίνο, ανοίγοντας ουσιαστικά τον δρόμο για την αξιοποίησή τους μετά το πέρας των υποχρεώσεών τους στους αιθέρες.
Σύμφωνα με το πρόγραμμα «ΡΑΜΕLΑ», το οποίο επιλέχθηκε και συγχρηματοδοτείται μεταξύ άλλων από την Ευρωπαϊκή Ενωση μέσω του δικού της περιβαλλοντικού προγράμματος «LΙFΕ», η Airbus προσβλέπει στην ανακύκλωση των αεροπλάνων με φιλικές προς το περιβάλλον διαδικασίες οι οποίες θα καταστήσουν «πράσινα» τα αεροσκάφη έπειτα από την επεξεργασία τους.

Η ιδέα

Βασική ιδέα του εγχειρήματος, το οποίο εκτός από την ΕΕ στηρίζεται και από περιβαλλοντικές οργανώσεις, μεγάλες εταιρείες ανακύκλωσης και παραγωγής εξειδικευμένων ηλεκτρονικών για αεροπλάνα, είναι να αποδείξει πως τα αεροσκάφη τα οποία πλέον δεν χρησιμοποιούνται μπορούν να φανούν χρήσιμα και να μην καταλήγουν να σκουριάζουν στις άκρες των διαδρόμων προσγείωσης και απογείωσης των αεροδρομίων.
Τα αποσυναρμολογούμενα μέρη από το κάθε αεροσκάφος θα αποθηκεύονται, θα συντηρούνται και θα αξιολογούνται για το τελικό στάδιο της επεξεργασίας τους, ενώ τα ηλεκτρονικά συστήματα, τα λάστιχα, οι μπαταρίες και τα υγρά των μηχανών είναι τα κύρια εξαρτήματα τα οποία οι ειδικοί έχουν ως στόχο να ανακυκλώσουν με σκοπό τα υλικά αυτά είτε να πουληθούν είτε να χρησιμοποιηθούν και πάλι σε άλλα αεροπλάνα.
Η Airbus έχει ήδη έλθει σε συμφωνία με τις αρμόδιες Αρχές της Τάρμπα στη νοτιοδυτική Γαλλία έτσι ώστε να στηθεί στο αεροδρόμιο της πόλης μια ειδική πλατφόρμα η οποία θα επιτρέπει στα αεροπλάνα να αποσύρονται, αρχίζοντας έτσι τις δοκιμές και προχωρώντας στις διαδικασίες ανακύκλωσής τους. Τα πρώτα αεροσκάφη που θα... διαμελιστούν είναι τα Airbus Α300, μοντέλα τα οποία πρωτοεμφανίστηκαν κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970.

Μεγάλη διάρκεια ζωής

Με μέση διάρκεια ζωής τα σαράντα χρόνια, οι μεγάλες αεροπορικές και κατασκευαστικές εταιρείες δεν είχαν μέχρι τώρα επικεντρώσει το ενδιαφέρον τους στο πού θα κατέληγαν αυτά τα αεροσκάφη, ενώ καμία σχετική ρύθμιση δεν έχει προβλεφθεί από την ΕΕ. Τα αεροπλάνα αρχίζουν συνήθως τα ταξίδια τους για λογαριασμό των μεγάλων εταιρειών πετώντας σε δημοφιλείς προορισμούς, για να καταλήξουν προς το τέλος της ζωής τους στις φτωχότερες χώρες όπου οι κανόνες ασφαλείας είναι περισσότερο ελαστικοί.

Η κατάσταση σε αριθμούς

10 «νεκροταφεία» αεροπλάνων υπάρχουν σήμερα στον κόσμο, εκ των οποίων 7 βρίσκονται στις ΗΠΑ.
12.800 εγκαταλειμμένα αεροσκάφη... σαπίζουν στα επτά αμερικανικά νεκροταφεία.
6.000 αεροπλάνα θα πρέπει να αποσυρθούν από την εναέρια κυκλοφορία μέσα στα επόμενα 20 χρόνια.
3,3 εκ. ο προϋπολογισμός του προγράμματος «ΡΑΜΕLΑ», το οποίο συγχρηματοδοτείται από την ΕΕ.

Μια διαρκής εστία μόλυνσης

Οντας ουσιαστικά παρατημένα σε υπόστεγα, χώρους συντήρησης και αεροδρόμια «νεκροταφεία», τα «γερασμένα» αεροπλάνα αποσυναρμολογούνται υπό κακές για τη δημόσια υγεία συνθήκες, δίχως αυστηρούς περιβαλλοντικούς κανόνες ασφαλείας και παραμένουν ανεκμετάλλευτα. Τα εξαρτήματά τους στις περισσότερες των περιπτώσεων δεν μπορούν να ξαναχρησιμοποιηθούν σε καινούργια αεροσκάφη, ενώ το κόστος της τωρινής ανακύκλωσης κυμαίνεται από 30. 000 ως και 150. 000 ευρώ μόνο στην Ευρώπη, «κάτι το οποίο οφείλεται κυρίως στη δουλειά που πρέπει να γίνει από τους μηχανικούς, οι οποίοι δεν γνωρίζουν ακόμη αρκετά πράγματα γι αυτή τη διαδικασία», δηλώνει ο υπεύθυνος του προγράμματος «ΡΑΜΕLΑ», Ολιβιέ Μαλαβαγιόν.

Το μέλλον

Υπό τις παρούσες συνθήκες και τη μέχρι τώρα τεχνογνωσία μόνο το 30 με 40 % των εξαρτημάτων ενός αεροσκάφους είναι σε θέση να επαναχρησιμοποιηθεί. Οι ειδικοί εκτιμούν πως τουλάχιστον το 85 με 90 % του μηχανικού εξοπλισμού θα μπορέσει να φανεί και πάλι χρήσιμο σε διάφορους τύπους αεροπλάνων.
«Αυτό που θέλουμε είναι να στήσουμε στο άμεσο μέλλον ένα παγκόσμιο δίκτυο μέσω του οποίου θα διαδοθεί η διαδικασία αποσυναρμολόγησης και ανακύκλωσης των αεροπλάνων. Αυτό το σχέδιο δεν θα δημιουργήσει μόνο νέες θέσεις εργασίας, αλλά θα βοηθήσει και στον σχεδιασμό των μελλοντικών αεροσκαφών τα οποία θα αποτελούνται από φιλικά προς το περιβάλλον συστήματα, ειδικά σχεδιασμένα για να βελτιώσουν τις συνθήκες πτήσης», τονίζει ο Μπρούνο Κόστες, επικεφαλής του «ΡΑΜΕLΑ».

ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΟΥΛΑΚΗΣ

Το κομμάτι δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "ΕΘΝΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ" στις 21/6/08 ©

link: http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11900&subid=2&tag=8777&pubid=1172438

Δημοσιεύματα ΕΘΝΟΣ - ΔΙΕΘΝΗ

Η ναρκοθετημένη Συνθήκη

Αποφασίστηκε στο Δουβλίνο η σύναψη Συνθήκης για την απαγόρευση των όπλων διασποράς, όμως οι χώρες που τα κατασκευάζουν απειλούν να μην την εφαρμόσουν.
«E» 31/5

Σε απόφαση για τη σύναψη της σημαντικότερης συνθήκης αφοπλισμού των βομβών διασποράς κατέληξαν την Παρασκευή διπλωμάτες και εκπρόσωποι μη κυβερνητικών οργανώσεων στη διεθνή διάσκεψη που διεξήχθη στο Δουβλίνο της Ιρλανδίας.
Η τελική συμφωνία αναμένεται να υπογραφεί τον Δεκέμβριο στο Οσλο.
Οι μετέχοντες στο συνέδριο υπερτόνισαν καθ όλη τη διάρκεια των διαβουλεύσεων την ανάγκη σύναψης της συνθήκης, η οποία είχε την υποστήριξη εκατό και πλέον χωρών, παρ ότι ορισμένοι από τους μεγαλύτερους παραγωγούς και χρήστες όπως η Ρωσία, η Κίνα, το Πακιστάν, το Ισραήλ και οι ΗΠΑ δεν συμμετείχαν στις συζητήσεις.
Πιο συγκεκριμένα, αυτές οι χώρες (ως κυριότεροι κατασκευαστές και με μεγάλα αποθέματα) θεωρούν ότι τα συγκεκριμένα όπλα είναι εξαιρετικά χρήσιμα στο πεδίο της μάχης και αντιτίθενται στην απαγόρευσή τους, υπονομεύοντας έτσι τη διάσκεψη.
Υψηλόβαθμος Αμερικανός αξιωματούχος, που εκτελεί χρέη βοηθού υπουργού Εξωτερικών με αρμοδιότητα στα πολιτικά και στρατιωτικά ζητήματα, δήλωσε μάλιστα πως «η προτεινόμενη παγκόσμια απαγόρευση της χρήσης βομβών διασποράς μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την αμερικανική συμμετοχή σε ειρηνευτικές αποστολές και επιχειρήσεις παροχής βοήθειας σε περιπτώσεις καταστροφών σε όλο τον κόσμο», υποστηρίζοντας πως αυτά τα όπλα έχουν «συγκεκριμένη στρατιωτική χρησιμότητα» και ότι η απαγόρευσή τους μπορεί να «ποινικοποιήσει» τις κοινές στρατιωτικές επιχειρήσεις που θα γίνονται ανάμεσα σε χώρες που θα έχουν υπογράψει και σε εκείνες που δεν θα έχουν υπογράψει την απαγόρευση.
Οι επικριτές των συγκεκριμένων όπλων από την άλλη υποστηρίζουν πως είναι αναξιόπιστα και επισημαίνουν ότι πλήττουν χωρίς διακρίσεις αμάχους και ενόπλους. Πολλές οργανώσεις ζητούν μια καθολική και δεσμευτική συνθήκη, η οποία θα προβλέπει μεταξύ άλλων και την υποχρέωση αποζημιώσεων και υποστήριξης στα θύματα.
Ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Μπαν Γκι Μουν, δήλωσε στη διάσκεψη του Δουβλίνου ότι «η χρήση, ανάπτυξη, παραγωγή, αποθήκευση και μεταφορά βομβών διασποράς θα πρέπει να απαγορευτεί», ενώ ο Γκριθ Οστερ, πρόεδρος της Ενωσης Πυρομαχικών Διασποράς, σημείωσε πως «οι κυβερνήσεις συζητούν εδώ και χρόνια για τους κινδύνους των βομβών διασποράς.
Οσο περισσότερο καθυστερούμε με τη συνθήκη, τόσο περισσότερα αθώα θύματα θα θρηνούμε. Εχουμε μια μοναδική ευκαιρία να αποφασίσουμε στο Δουβλίνο την απαγόρευσή τους. Ή τώρα ή ποτέ».

Οπλα που δεν κάνουν διακρίσεις

Συχνά πολλά από τα βομβίδια δεν εκρήγνυνται λόγω της δυσλειτουργίας των μηχανισμών τους και παραμένουν άθικτα στο έδαφος, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται μεγάλα ναρκοπέδια, τα οποία αποτελούν θανάσιμη παγίδα για τους αμάχους που επιστρέφουν στις εστίες τους μετά τη λήξη των εχθροπραξιών.
Οπως οι νάρκες κατά προσωπικού, έτσι και οι βόμβες διασποράς δεν κάνουν διάκριση στρατιωτών και αμάχων, όπως προστάζει το εθιμικό και το συμβατικό δίκαιο. Τέτοιου είδους βόμβες έχουν χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν, μεταξύ άλλων, στους πολέμους στο Κόσοβο, την Καμπότζη, το Αφγανιστάν και τον Λίβανο, ενώ εκτενής ήταν και η χρήση τους στο Ιράκ.

40% των βομβών δεν εκρήγνυνται τη σωστή στιγμή.
98% 77 κράτη έχουν αποθέματα βομβών διασποράς, οι ΗΠΑ έχουν 800 εκατομμύρια.
59 εταιρείες κατασκευάζουν τέτοια όπλα, εκ των οποίων οι μισές βρίσκονται στις ΗΠΑ και 8 στην Ευρώπη.
250 μη κυβερνητικές οργανώσεις συμμετέχουν στο συνέδριο.
30 χώρες κατασκευάζουν βόμβες διασποράς.

ΧΡ. ΠΟΥΛΑΚΗΣ

Το κομμάτι δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "ΕΘΝΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ" στις 31/5/08 ©

link: http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11381&subid=2&tag=8400&pubid=1060475

PERSEPOLIS

Παγκόσμιος Κινηματογράφος

Infos: http://www.cinemad.gr/content/view/1569/10/

"Άλλο 114 άλλο Αθήνα 9,84"

Αφιέρωμα στην Αθήνα - ΑΘΗΝΑ 9,84

Ήταν εκείνη την Κυριακή, στις 31 Μαΐου του 1987, που άρχιζε η περιπέτεια. Όταν στους 98.4 μεγακύκλους από τα FM οι Αθηναίοι άκουσαν τον Εθνικό Ύμνο κι όταν αμέσως μετά ο Διευθυντής Γιάννης Τζανετάκος κήρυττε την έναρξη λειτουργίας του Δημοτικού Ραδιοσταθμού και προανήγγειλε το μήνυμα του Δημάρχου Αθηναίων Μιλτιάδη Έβερτ, όλα είχαν ξεκινήσει. Οι προσπάθειες του προέδρου του σταθμού Νίκου Απέργη και όλων των άλλων συντελεστών τελεσφόρησαν. Το πρόγραμμα του "ΑΘΗΝΑ 9.84" ήταν ήδη στον αέρα. Οπως άλλωστε «στον αέρα» ήταν και όλο το εγχείρημα. Με τον κίνδυνο από στιγμή σε στιγμή να σταματήσουν τα πάντα. Για να παραμέινει η κεραία αναμετάδοσης αρχικά στο ύψος του Λυκαβηττού και στην συνέχεια στον Υμηττό, δόθηκε μάχη με τα ΜΑΤ. Καθώς ο σταθμός εξέπεμπε δίχως άδεια λειτουργίας, δίχως καν νομικό πλαίσιο κατοχύρωσης, θα μπορούσε οποιοσδήποτε εισαγγελέας να εισβάλει στον πρώτο όροφο του κτιρίου του Δήμου στην οδό Λιοσίων, όπου και στεγαζόταν τότε ο σταθμός, και τα υπό τις οδηγίες του αστυνομικά όργανα να ισοπεδώσουν τα πάντα...

Η ΙΣΤΟΡΙΑ

Ο "ΑΘΗΝΑ 9.84" δεν ξεκίνησε από το πουθενά, μιας και ο δρόμος είχε ήδη «στρωθεί» από τους δεκάδες ραδιοπειρατές που άνθιζαν στα ραδιοκύματα εκείνη την εποχή, κάποιοι από τους οποίους είχαν δώσει δείγματα δημιουργικής δουλειάς με φαντασία και έμπνευση. Πολλά στελέχη των προδρομικών προσπαθειών της κρατικής ραδιοφωνίας ήρθαν έτσι να πλαισιώσουν τον "ΑΘΗΝΑ 9.84", από ραδιοπειρατές και διανοούμενους μέχρι αναζητητές διαύλων ελεύθερης έκφρασης. Ήταν όμως το "Κανάλι 15" του Ρούσου Κούνδουρου (που είχε μετατραπεί σε πολιτιστική/πολιτική κίνηση/κίνημα) που κυοφόρησε το αθηναϊκό εγχείρημα. Στο συγκεκριμένο «σταθμό» απευθύνθηκε ο Μιλτιάδης Έβερτ, ενώ ο ίδιος ο Γιάννης Τζανετάκος ήταν τότε κεντρικό στέλεχος της κίνησης "Κανάλι 15"...

Την πρώτη μέρα του νέου έτους ανέλαβαν επισήμως τα καθήκοντά τους οι τρεις δήμαρχοι των τριών μεγάλων πόλεων της χώρας: o Μιλτιάδης Έβερτ στην Αθήνα, ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος στον Πειραιά και ο Σωτήρης Κούβελας στην Θεσσαλονίκη. Όλοι τους είχαν περιλάβει στο προεκλογικό τους πρόγραμμα τη δέσμευση για ίδρυση δημοτικών ραδιοσταθμών. Μια υπόσχεση που τελικά υλοποιήθηκε, αφού δημιουργήθηκαν δημοτικά ραδιόφωνα σε κάθε μια από αυτές τις περιοχές (Κανάλι 1 στον Πειραιά, FM 100 στη Θεσσαλονίκη). Πρώτος όμως, στα τέλη Μαΐου, βγήκε στον αέρα ο "ΑΘΗΝΑ 9.84". Η "ελεύθερη ραδιοφωνία", που συνδέθηκε ιστορικά με τον αθηναϊκό ραδιοσταθμό, ήταν γεγονός.

ΟΙ ΑΘΗΝΑΙΟΙ... ΑΝΤΙΔΡΟΥΝ...

Ο αθηναϊκός λαός υποδέχτηκε με ιδιαίτερη θέρμη το ραδιοφωνικό σταθμό του Δήμου Αθηναίων. Οι πάντες περίμεναν την τελευταία Κυριακή του Μαΐου για ν' ακούσουν την «άλλη φωνή», όπως έλεγαν τότε. Έγινε γνωστό τότε πως τα καταστήματα ηλεκτρονικών ειδών αύξησαν κατά 1000% τις πωλήσεις τους σε ραδιοφωνάκια τρανζίστορ, ενώ υποχρεώθηκαν σε αλλεπάλληλες εισαγωγές από το εξωτερικό. Ήταν τότε που άρχισαν οι Αθηναίοι να παίρνουν τα ραδιόφωνα στο γραφείο, στο μαγαζί, στη δουλειά. Τότε που φρόντισαν να εξοπλίσουν όλοι το αυτοκίνητό τους με ραδιοκασετόφωνο.
Την περιέργεια των Αθηναίων (των κατοίκων του λεκανοπεδίου για να κυριολεκτούμε) διαδέχτηκε η ικανοποίηση. Κι εκείνη, η εμπιστοσύνη. Καθώς αισθάνονταν ότι εκφράζονται μέσα απ' αυτό και, ίσως ως ένα βαθμό, ότι συνδιαμορφώνουν και το πρόγραμμα του. Για τους Αθηναίους, ο "9.84" έγινε πολύ γρήγορα το δικό τους ραδιόφωνο...

... ΚΑΙ Ο ΤΥΠΟΣ ΠΡΟΣΑΡΜΟΖΕΤΑΙ

Σχεδόν ολόκληρος ο Τύπος υποδέχτηκε μ' ενθουσιασμό το πείραμα του "ΑΘΗΝΑ 9.84". Με τα σημερινά δεδομένα μοιάζει απίστευτο ότι οι επιτυχίες αλλά και οι περιπέτειες του σταθμού γίνονταν συχνά πρωτοσέλιδοι τίτλοι στις μεγάλες αθηναϊκές εφημερίδες. Τις εφημερίδες που φρόντισαν τότε (για πρώτη φορά οι περισσότερες), να δημιουργήσουν ειδικές στήλες ραδιοφώνου και να «διαπιστεύσουν» ειδικούς συντάκτες. Πρόκειται για τους προγόνους του σημερινού ραδιοτηλεοπτικού ρεπορτάζ.

ΤΟ ΠΛΗΡΩΜΑ

Στη διάρκεια του «ταξιδιού», εκατοντάδες «ραδιοφωνάνθρωποι» ταξίδεψαν με το καράβι. Κάποιοι παρέμειναν, άλλοι έφυγαν και επέστρεψαν. Άλλοι πήγαν «σ' άλλες πολιτείες». Πάρα πολλοί γνωστοί Έλληνες δημοσιογράφοι που στελεχώνουν τα σύγχρονα μέσα μαζικής επικοινωνίας ξεκίνησαν την καριέρα τους απο εκεί, μεταξύ αυτών οι Νίκος Χατζηνικολάου, Νίκος Ευαγγελάτος, Όλγα Τρέμη, Έλλη Στάη, Έλενα Κατρίτση και άλλοι. Ξαφνιάζεται κανείς όταν αρχίζει να απαριθμεί. Στα χρόνια που πέρασαν πολλοί άνθρωποι διετέλεσαν στο «τιμόνι» της προεδρίας. Μεταξύ αυτών και Μάρω Κοντού, η οποία υπήρξε για χρόνια και δημοτική σύμβουλος του Δήμου Αθηναιών. Όλοι τους πάντως κρατούν στην καρδιά τους μια θέση για τις «μέρες ραδιοφώνου» του 1987...

ΣΤΑ ΝΕΩΤΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ

Το 1999 οι εγκαταστάσεις του "Αθήνα 9.84" μεταφέρθηκαν από την οδό Λιοσίων στη Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων, στην οδό Πειραιώς στο Γκάζι, όπου φιλοξενούνται μέχρι και σήμερα. Με την αλλαγή αυτή, ο σταθμός άλλαξε και εκείνος. Συνεχίζει όμως το δρόμο του με τις ίδιες πάντα ιδρυτικές αρχές, εκ των οποίων πρώτη ήταν και παραμένει ο σεβασμός στην αισθητική των ακροατών. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που παλαιότερα ο Γιάννης Τζανετάκος αναρτούσε στις πόρτες των γραφείων του κτιρίου της Λιοσίων σημειώματα απευθυνόμενα στους δημοσιογράφους, στα οποία αναγράφονταν πως «για την σωστή χρήση της ελληνικής γλώσσας, εκφράσεις χαμηλού γλωσσικού και αισθητικού επιπέδου απαγορεύονται δια ροπάλου»...

Η ΜΗΧΑΝΗ

«Η επιδότηση του Αθήνα 9,84 γίνεται από τον Δήμο Αθηναίων, αφού ο σταθμός είναι δημοτικός φορέας και εταιρεία ειδικού σκοπού, δεν είναι δηλαδή ανώνυμη εταιρεία» λέει η Διευθύντρια Σύνταξης Ειδήσεων, κ. Δώρα Σαρρή. «Ο σκοπός του είναι να ακούγεται και να βγαίνει προς τους ακροατές ο «παλμός» της πόλης με εγκυρότητα, σοβαρότητα και μαχητικά ρεπορτάζ για τα πολιτικά δρώμενα, τον πολιτισμό, την ψυχαγωγία και τον αθλητισμό. Ο πλουραλισμός απόψεων στην ενημέρωση και η εκπροσώπηση όλων των πολιτικών παρατάξεων μέσα από τον σταθμό δίχως λογοκρισία επιβεβαιώνει την «ανοιχτή» φιλοσοφία που επικρατεί» συμπληρώνει.

MULTIKULTI...

«Σε εκείνο που δίνουμε πολύ πλέον σημασία σαν διοίκηση, είναι στη πολυπολιτισμικότητα. Το σύνθημα «Αθήνα - ανοιχτή πόλη» αντανακλά πλήρως το προσανατολισμό του σταθμού. Η Αθήνα έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια, πολλοί μετανάστες έχουν εγκατασταθεί στην πρωτεύουσα και έτσι εμείς προσπαθούμε να ανοίξουμε δίαυλο επικοινωνίας με τους χιλιάδες αυτούς ανθρώπους που ζουν και εργάζονται στη πόλη μας» διευκρινίζει η κ. Σαρρή, πριν ανοίξει τα χαρτιά της και για το ξενόγλωσσο ραδιόφωνο του 9,84, τον Αir...

... ΚΑΙ Α(thens) I(nternational) R(adio)

Η πολυπολιτισμική Αθήνα λοιπόν βρίσκει το σημείο αναφοράς της στους 104.4 στα FM. Ο «Athens International Radio», το ξενόγλωσσο πρόγραμμα του δημοτικού σταθμού που μεταδίδεται 24 ώρες το 24ωρο, ενημερώνει και ψυχαγωγεί τους ξένους μόνιμους κατοίκους της Αθήνας, τις μεταναστευτικές κοινότητές, αλλά και τους επισκέπτες της. ‘Το ξενόγλωσσο ραδιόφωνο του 9.84 στους 104.4 μιλά στους ξένους... στη γλώσσα τους’ αναφέρει χαρακτηριστικά η ιστοσελίδα του ραδιοσταθμού.

Ο "Air 104.4" FM άρχισε να λειτουργεί κατά την διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, με το ενημερωτικό και ψυχαγωγικό πρόγραμμά του να εκπέμπει σε δεκατρείς ξένες γλώσσες, μεταξύ των οποίων πολωνικά, βουλγαρικά, ρουμανικά, φιλιπινέζικα και κινεζικά. Χάρη στις αποκλειστικές συνεργασίες του στην Ελλάδα με το BBC, το RFI (γαλλικό ραδιόφωνο), τη Deutsche Welle (γερμανικό ραδιόφωνο) και τα ισπανικά, αραβικά και ιταλικά δίκτυα, ο "Air 104.4" μεταδίδει καθημερινά ειδήσεις σε όλες αυτές τις γλώσσες. Τα ενημερωτικά προγράμματα μεταδίδονται και αυτά κάθε μέρα στις υπόλοιπες γλώσσες, κυρίως στα Αλβανικά και στα Ρωσικά, δίνοντας ιδιαίτερη προσοχή στις δύο μεγάλες αυτές κοινότητες μεταναστών.

Αξιοσημείωτο είναι και το γεγονός πως μέσω του προγράμματος EQUAL, πολλοί μετανάστες (κυρίως) μαθαίνουν τα μυστικά και τις τεχνικές του ραδιοφώνου και μεταδίδουν οι ίδιοι τις δικές τους εκπομπές μέσω της συχνότητας του 104,4.

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

Μεγάλη πρωταγωνίστρια στο πρόγραμμα του ΑΘΗΝΑ 9.84 ήταν και παραμένει η πόλη, τα θέματα που την απασχολούν, τα ρεύματα που τη διαπερνούν, οι ήχοι, οι εικόνες, οι τόποι, η πολυχρωμία της και κυρίως οι άνθρωποί της. Στην προσπάθεια του λοιπόν για σφαιρική παρουσίαση κοινωνικών, πολιτιστικών και περιβαλλοντικών θεμάτων, ο σταθμός διοργανώνει και δημιουργεί – πάντα σε συνεργασία με τον Δήμο της Αθήνας – εκδηλώσεις και γεγονότα που στρέφονται γύρω από τα παιδιά («Παιδί και πόλη», «Φεστιβάλ Παιδικού Σινεμά»), την οικολογία («Πράσινες ταράτσες») και τους μετανάστες (το φθινόπωρο θα διοργανωθούν συνέδρια με θέμα «Δημοτικά ραδιόφωνα και μετανάστες»).

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Εικοσιένα χρόνια μετά τη μεγάλη πρεμιέρα του στα ερτζιανά, ο ΑΘΗΝΑ 9.84 μπαίνει σε μια νέα εποχή βασισμένη στη νέα γενιά του ανθρώπινου δυναμικού του. «Θα πρέπει να εστιάσουμε στις νέες τάσεις και στα νέα παιδιά που θέλουν να κάνουν τη διαφορά, να τα ακούμε και να μαθαίνουμε από εκείνα» τονίζει η κ. Σαρρή. «Πιστεύω πως πρέπει να σκύψουμε ακόμη περισσότερο και στο θέμα του περιβάλλοντος, είναι κάτι που αφορά όλους μας. Ο σταθμός έχει πάρει πρωτοβουλίες, θα πρέπει όμως να συνεχίσουμε πιό δυναμικά».

Ο ‘ΑΘΗΝΑ 9.84’ είναι το σήμα κατατεθέν ενός ιστορικού ραδιοφωνικού σταθμού στα ερτζιανά. Ο ραδιοσταθμός της πρωτεύουσας έγραψε ιστορία, ανοίγοντας πρώτος το δρόμο για την ιδιωτική ραδιοφωνία στην Ελλάδα. Οι μεγάλοι πρωταγωνιστές στον 9.84 είναι η καθημερινότητά στην Αθήνα και οι ακροατές του, τους οποίους ο σταθμός προ(σ)καλεί σε νέες, ίσως λίγο πιο διαφορετικές από παλαιότερα, ραδιοφωνικές αναζητήσεις...

Χρήστος Πουλάκης - Κλέλια Φατούρου ©

Και η Μελίνα ντυμένη Στέλλα...

Μεγάλοι Έλληνες

Μετά τις διακοπές...

Ντοκιμαντέρ - Eμπόλεμη Ζώνη

1. Χιλιάδες μικροί μάγοι (Κονγκό)



2. Στάλινγκραντ, Διαταγή 227 (ΕΣΣΔ)



To site της εκπομπής: http://www.megatv.com/warzone/

Στάθης Σταυρόπουλος: ο "ναυτίλος" των σκίτσων

Γελοιογράφοι

Πώς μπορούν μέσα σε ένα σκίτσο με ελάχιστες λέξεις να σηκώσουν το βάρος μιας ολόκληρης κατάστασης, τραγικής της περισσότερες φορές, αλαφραίνοντας μέσα από το χιούμορ τους και τον σαρκασμό τους το δικό μας ψυχικό κόσμο; Είναι φιλόσοφοι, ποιητές, σκιτσογράφοι, καλλιτέχνες, πολιτικοί αναλυτές, σχολιαστές; Ή μήπως λίγο από όλα αυτά; Γιατί δεν τους βλέπουμε στα κανάλια και τι κάνουν τόσες ώρες κλεισμένοι στα γραφεία τους; «Η γελοιογραφία είναι μια επίπονη διαδικασία» λέει ένας άξιος εκπρόσωπός της, ο Στάθης Δ. Σταυρόπουλος ή αλλιώς «Ναυτίλος» της Ελευθεροτυπίας.

«Θα έλεγα πως τυχαία έγινα γελοιογράφος. Απλά όταν άρχισα να δημοσιεύω γελοιογραφίες, συνειδητοποίησα πόσο πολύ μου αρέσει αυτό που κάνω, όταν άρχισα να τη δουλεύω. Η γελοιογραφία με κέρδισε. Ολα όσα σου συμβαίνουν πρέπει να της τα θυσιάσεις. Ολα καταλήγουν να αποτυπωθούν σε μια γελοιογραφία. Εχουν και μια, πιστεύω, μοναδική σχέση με τους αναγνώστες, λόγω αυτής της αθωότητας. Δεν δουλεύεις τον άλλο. Το πολύ πολύ να κάνεις μια αποτυχημένη γελοιογραφία.»

Έχοντας δημοσιεύσει πολλά σκίτσα σε εφημερίδες και περιοδικά αλλά και εικονογραφώντας πλήθος βιβλίων και άλλων εντύπων, ο Στάθης Σταυρόπουλος δεν διακωμοδεί μόνο τα πολιτικά πρόσωπα αλλά και τους Έλληνες πολίτες. «Τους Έλληνες, εγώ ποτέ δεν τους χαρίστηκα. Η κριτική μου ως προς τους Έλληνες πολίτες ήταν εξίσου ισχυρή όσο και ως προς τους Έλληνες πολιτικούς τα χρόνια που είμαι σε αυτή τη δουλειά.»

Ο Στάθης ανήκει σε μια ξεχωριστή γενιά έντονα πολιτικοποιημένων γελοιογράφων. Τα σκίτσα του έχουν εξελιχθεί σε εξαιρετικά σχεδιαστικά κατασκευάσματα, πλούσια σε ιστορικές παραπομπές και υπονοούμενα. Η λεπτομέρεια των μορφών και η ακρίβειά του έχουν κάνει την πένα του να βρει την δική της «μανιέρα», γλιστρώντας επιδέξια ανάμεσα στη καρικατούρα και σε ένα πιο ελεύθερο σχέδιο. Ο λόγος του είναι καυστικός και πολιτικός, αποτελώντας καθημερινά σημείο αναφοράς για πολλούς... τσουρουφλισμένους «από τα κοινά» αναγνώστες του. Μια πολιτική γελοιογραφία εν τέλη που, ίσως, κάποιες φορές ισορροπεί περισσότερο στην «πολιτική» και λιγότερο στη «γελοιογραφία».

Χρήστος Πουλάκης ©

"Μπορώ να πώ και εγώ κάτι παρακαλώ;"

Τα όρια της ελευθερίας του λόγου

Ελληνικό Σύνταγμα, Άρθρο 14: «Καθένας μπορεί να εκφράζει και να διαδίδει προφορικά, γραπτά, δια του Τύπου ή με άλλα τεχνικά μέσα τους στοχασμούς του, τηρώντας τους νόμους του κράτους». Πιο συγκεκριμένα, « Ο Τύπος (…) και κάθε άλλο τεχνικό μέσο μετάδοσης ειδήσεων είναι ελεύθερα. Η λογοκρισία και κάθε άλλο προληπτικό μέτρο, ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ». Παρ’ όλα αυτά, νομικοί περιορισμοί στην ελευθερία του Τύπου -και κατ’ επέκταση του λόγου- υπάρχουν, καθώς « ο Νόμος ορίζει τις προϋποθέσεις για την άσκηση του δημοσιογραφικού επαγγέλματος, καθώς επίσης ορίζει τον τρόπο διασφάλισης της διαφάνειας και της πολυφωνίας στα μέσα ενημέρωσης, ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΣ την έκθεση σε κίνδυνο διατάραξης των φιλικών σχέσεων με ξένες χώρες, τη διάδοση ψευδών πληροφοριών που ενδέχεται να δημιουργήσουν ανησυχία, φόβο και διχασμό στους πολίτες».

Εύλογα αναρωτιέται κανείς πώς είναι δυνατόν η ελευθερία του λόγου να είναι διαπραγματεύσιμη και θεωρητικά να προστατεύεται από το Σύνταγμα, αλλά ουσιαστικά να επιτρέπει τον περιορισμό της από την κρατική εξουσία. Είναι φανερό πώς ανεξάρτητα από την κατοχύρωση της ελευθερίας του Τύπου, αυτή βρίσκεται συνεχώς υπό... διωγμό, αφού οτιδήποτε εκτίθεται δημοσίως επιδέχεται πάντα δημόσιας κριτικής.

Παραδείγματα απουσίας, στέρησης και εν τέλει απαγόρευσης της ελεύθερης έκφρασης υπάρχουν παντού: στην Ελλάδα, γνωστές είναι οι δικαστικές περιπέτειες του Τζίμη Πανούση (βλ. θρησκεύματος, εθνικού συμβόλου κ.ά), η περίπτωση του δικηγόρου Κώστα Πλέυρη για παράβαση του νόμου περί φυλετικών διακρίσεων αλλά και παλαιότερα η μη προβολή στην Ελλάδα της ταινίας του Μάρτιν Σκορτέζε «Ο τελευταίος πειρασμός» (από το ομόνημο μυθηστόρημα του Νίκου Καζαντζάκη) για προσβολή της χριστιανικής θρησκείας.

Στο εξωτερικό, τα πρόσφατα γεγονότα με το Θιβέτ και τις διαδηλώσεις υπέρ της ανεξαρτητοποίησης του μας φέρνουν στο νου τον τρόπο με τον οποίο η Κίνα αντιμετωπίζει το θέμα (εκτός από το Θιβέτ, βλ. και υπόθεση Σι Τάο), στο Βιετνάμ υπάρχει αυστηρή λογοκρισία (βλ. Τρονγκ Κουόκ Τουάν), στην Αίγυπτο ο Καρίμ Αμέρ καταδικάζεται σε 4 χρόνια φυλάκισης, ενώ -ακόμα και- στις ΗΠΑ ο φημισμένος σκηνοθέτης Μάικλ Μούρ αντιμετωπίζει προβλήματα με τις Αρχές...

Από την άλλη: ελευθερία έκφρασης ίσον ελευθερία να εξαπατάς;

Είμαστε στην Λουϊζιάνα του 1900. Ο Τζο, ένας όμορφος και έξυπνος έγχρωμος νεαρός, γνωστός για τις επαναστατικές του ιδέες και την επιτυχία του με τις γυναίκες (κάθε τύπου επιδερμίδας) περπατάει σε μια συνοικία με πολλά μπαρ. Οι παλικαράδες της περιοχής, τύφλα στο μεθύσι και χωρίς γυναίκες, τον βλέπουν να περνάει και αρχίζουν να αγριεύουν. Ένας απο αυτούς, ο Τζακ “μικροπέος” Λώσον, γνωστός στην γειτονιά σαν φορέας συμπλεγμάτων λόγω των σωματικών του ατελειών, βλέπει τον Τζο και φωνάζει:“Να, το κάθαρμα που μου βίασε την αδερφή!”
Οι παλικαράδες, που δεν γνωρίζουν ότι ο Τζο δεν έχει καν αδελφή, πιάνουν τον Τζο και τον αρχίζουν στο ξύλο. Όχλος, φασαρία, ο καθένας βαράει όπου βρεί. Μετά από μια ώρα ο Τζο ξεψυχάει και δεν ξέρει το γιατί…

Υπάρχει κανείς που θεωρεί ότι ο Τζακ δεν ευθύνεται καθόλου για αυτόν τον φόνο; Θεωρεί όμως επίσης κανείς ότι μπορεί να καλυφθεί πίσω από την ελευθερία της έκφρασης;

Χρειάζεται μεγάλη προσοχή στον τρόπο με τον οποίο αυτή η ελευθερία θα προστατεύεται από την εκμετάλλευσή της με εγκληματικούς -ή άλλους- σκοπούς. «Ειδήσεις» που παραπληροφορούν μπορεί να οδηγούν σε λανθασμένες αποφάσεις και να γίνουν ασπίδα κάλυψης συμφερόντων.

Ακόμα κι έτσι όμως, οποιαδήποτε παρέμβαση δεν είναι δικαιολογημένη. Ρόλος του κράτους είναι να προστατεύει, με κάθε μέσο, την ελευθερία του Τύπου, γιατί αυτή είναι ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά που συνθέτουν μια δημοκρατική χώρα.







Immortal Technique - Freedom of Speech

Χρήστος Πουλάκης ©

Ντοκιμαντέρ - Εξάντας Top 5

1. Παρίσι 2005 (Γαλλία)



2. Στρατιώτες των λόφων (Βραζιλία)



3. Οι ανέγγιχτοι (Ινδία)



4. Καλοκαιρινή βροχή 2006 (Γάζα)



5. Αναμέτρηση στη στέγη του κόσμου (Αρκτικός Ωκεανός)



Η ιστοσελίδα της εκπομπής: http://exandas.ert.gr