Η... αντιπαράθεση

Πολιτικό ντιμπέϊτ 2009

Από τις παραλίες... (και πάλι) στις φωτιές

Πυρκαγιές 2009

Ο καιρός θα 'ταν όμορφος στο δάσος, θα 'ταν όμορφος στο δάσος αν δεν κουφαίνονταν τα φύλλα απ' τον κρότο, αν δεν πάγωνε ο ήλιος απ' το κρότο. Τα παιδιά αν δεν τρώγανε σκουπίδια, τα αεροπλάνα αν δεν έκαιγε καλύβια, ο καιρός θα 'ταν ομορφος στο δάσος.

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Η Χριστίνα Κυριμοπούλου είναι έγκλειστη εδώ και πέντεμιση χρόνια στις φυλακές ανηλίκων στον Ελαιώνα, για γελοια αδικήματα που είχε διαπράξει 13-14 ετών(μικροκλοπες σε μαγαζια,τροφιμα κτλ,οπως και για μια ληστεια σε ηλικιωμενη για την οποια δεν αναγνωριστηκε ποτε ως συνεργος!).

Έχει κάνει επανειλημμένα απόπειρες αυτοκτονίας ενώ της χορηγούνται τα ιδια φάρμακα απο το 2003,οποτε και εξεταστηκε στο Νταου ,χωρίς να βρίσκεται κάτω από την εποπτεία ψυχιάτρου.Το κοριτσι βρισκεται σε πολυ ασχημη ψυχολογικη κατασταση,προκαλωντας διαρκεις αυτοτραυματισμους στον εαυτο της με πολυ σφοδρο τροπο.Χρειαζεται αμεση φροντιδα και παρακολουθηση απο ειδικευμενο προσωπικο,οχι μονο λογω των προβληματων που της εχει προκαλεσει ο εγκλεισμος, αλλα και η τοξικομανια.Η δικηγορος της,κα Χρυσα Πετσιμερη,προκρινει την αμεση μεταφορα της σε νοσοκομειο ή κεντρο αποτοξινωσης,προς αποφυγη του μοιραιου.

Θα πρεπει να σημειωθει οτι το κοριτσι,τσιγγανα στην καταγωγη, στερειται σταθερου οικογενειακου περιβαλλοντος αρα χρειαζεται ακομα εντονοτερα την συμπαρασταση μας ωστε οχι μονο να γλιτωσει τον κινδυνο αλλα να μπορεσει να σταθει στα ποδια της.Φυσικα κ η περιπτωση της Χριστινας ειναι μια απο τις χιλιαδες περιπτωσεις που η αναλγησια του κρατους και της κοινωνιας στελνει τα μικρα παιδια μεσα στις φυλακες για πραξεις που συνηθως σχετιζονται με τον τροπο ζωης που η ιδια τα εχει αναγκασει να ζουν.Ισως για καποιους η λυση στο προβλημα της Χριστινας να ναι η κοινωνικη αλλαγη,αλλα αυτο δε μας δινει το αλλοθι να μην δραστηριοποιηθουμε με καθε τροπο τωρα που το κοριτσι βρισκεται σε κινδυνο .

Ηλεκτρονική συλλογή υπογραφών για την αποφυλάκιση της Χριστίνας: http://www.petitiononline.com/il0v3y0u/petition.html

Το γκρουπ στο Facebook: http://www.facebook.com/home.php?#/group.php?gid=77364339616&ref=share

"There are many unique monuments" (!)

Μουσείο Ακρόπολης

"Αυτούς τους κύριους ξερόλες τους συναντάς καμιά φορά, ίσως και αρκετά συχνά, σε ένα συγκεκριμένο κοινωνικό στρώμα. Ξέρουν τα πάντα, όλη η ανήσυχη ορμή του μυαλού τους και οι ικανότητές τους στρέφονται ασυγκράτητα προς μια κατεύθυνση, φυσικά λόγω απουσίας πιο σημαντικών ζωτικών ενδιαφερόντων κι απόψεων, όπως θα έλεγε και ο σύγχρονος στοχαστής. Με το «ξέρουν τα πάντα» πρέπει να εννοήσουμε, πάντως, έναν τομέα αρκετά περιορισμένο: Που υπηρετεί ο τάδε; Με ποιόν σχετίζεται, τι περιουσία έχει, που ήταν νομάρχης, ποιάν έχει παντρευτεί, πόσα πήρε για να την παντρευτεί, ποιος είναι ο δίδυμος αδελφός του, ποιος ο τρίδυμος, κλπ, και πάει λέγοντας. Οι περισσότεροι από αυτούς τους ξερόλες κυκλοφορούν με τριμμένα μανίκια και παίρνουν δεκαεφτά ρούβλια μισθό το μήνα. Οι άνθρωποι των οποίων ξέρουν όλα τα μυστικά, φυσικά δεν θα μπορούσαν να φανταστούν ποιο συμφέρον τους κινεί, ωστόσο, με τη γνώση ετούτη, που αντιστοιχεί σε ολόκληρη επιστήμη, πολλοί εξ αυτών, προς χαράν τους, πετυχαίνουν τον αυτοσεβασμό, ακόμη και την ύψιστη πνευματική ικανοποίηση. Κι ύστερα η επιστήμη αυτή είναι πολύ θελκτική. Έχω δει επιστήμονες, λογοτέχνες, ποιητές, πολιτικούς παράγοντες, να αναζητούν και να βρίσκουν στην επιστήμη αυτή ύψιστες απολαύσεις και στόχους, μέχρι και να κάνουν καριέρα αποκλειστικά και μόνον χάριν αυτής."

Φίοντορ Ντοστογιέφσκι, "Ο Ηλίθιος"

Acropolis by night

Άνοιξη στην Αθήνα

Blogging, το επάγγελμα του μέλλοντος (;)

Πάνω από 452.000 blogger στις ΗΠΑ, ζουν αποκλειστικά από αυτή τους την ενασχόληση ενώ αρκετές χιλιάδες άλλοι κερδίζουν ένα αξιοπρεπές συμπλήρωμα του εισοδήματός τους από άλλες δουλειές. Μόλις 100.000 περισσότεροι είναι οι δικηγόροι. Παρ’ όλα αυτά το ποσοστό των blogger που αμείβονται δεν ξεπερνά το 2% του συνόλου των ενεργών bloggers που σήμερα φτάνει τα 20 εκατομμύρια.

Σύμφωνα όμως με όλες τις έρευνες το ποσοστό αυτό αυξάνεται δραματικά χρόνο με το χρόνο. Ενας blogger του οποίου το ιστολόγιο επισκέπτονται 100.000 μοναδικοί επισκέπτες (unique visitors) ανά μήνα μπορεί να φτάσει να κερδίζει πάνω από 75.000 δολάρια το χρόνο κι αυτό μεταφράζεται σε 75 με 200 δολάρια ανά δημοσίευμα (post). Κύρια πηγή εσόδων είναι τα διαφημιστικά banner που φιλοξενούνται στα ιστολόγια, είναι πολλοί όμως εκείνοι που πληρώνονται «με το κομμάτι» για να προβάλουν με άμεσο ή έμμεσο τρόπο, προϊόντα ή υπηρεσίες συγκεκριμένων εταιρειών. Πολλοί blogger προσλαμβάνονται επίσης ως σύμβουλοι για θέματα Κοινωνικής Δικτύωσης και Επικοινωνίας από μεγάλους οργανισμούς και επιχειρήσεις με εισοδήματα που αγγίζουν ή και ξεπερνούν τα 200.000 δολάρια το χρόνο. Είναι αξιοσημείωτο το ότι κανένας επαγγελματίας Blogger δεν έχει υιοθετήσει κάποιου είδους συνδρομητικό μοντέλο χρέωσης για την πρόσβαση στο ιστολόγιό του.

Κι ενώ η μπλογκόσφαιρα αναφέρεται πλέον και ως η «Πέμπτη Εξουσία» λόγω της παρέμβασής τους στα πολιτικά πράγματα, στις ΗΠΑ, οι λειτουργοί της «Τέταρτης Εξουσίας» δείχνουν να φυλλοροούν. Μέσα σε διάστημα πέντε μόλις χρόνων ο αριθμός των εργαζομένων στα ΜΜΕ που είχαν ως βάση τους την αμερικανική πρωτεύουσα μειώθηκε κατά 79%.

Κάποιοι, όπως η Wall Street Journal, μιλούν για το blogging ως το επάγγελμα του μέλλοντος. Κάποιοι άλλοι πιστεύουν πως «μόδα είναι, θα περάσει» μόλις τα παραδοσιακά ΜΜΕ βρουν το δρόμο τους στο διαδίκτυο. Και κυρίως τα χρήματα που θα τα κρατήσουν και πάλι όρθια.

Πηγή: dikisports.blogspot.com

- "Είστε σπουδαίος!" - "Ω, μα τι λέτε." (το ξέρω...)

Μετριοφροσύνη

-Η μετριοφροσύνη των ανθρώπων στο απόγειο της επιτυχίας τους, είναι μια επιθυμία να φαίνονται πιο μεγάλοι από την τύχη τους. Λα Ροσφουκώ, 1613-1680, Γάλλος συγγραφέας


-Η μετριοφροσύνη είναι το πιο σίγουρο δόλωμα όταν ψαρεύεις επαίνους. Λόρδος Chesterfield, 1694-1773, Άγγλος πολιτικός & συγγραφέας


-Η μετριοφροσύνη είναι μια εξαιρετικά υπερτιμημένη αρετή. John Kenneth Galbraith, 1908-2006, Καναδός οικονομολόγος


-Μετριοφροσύνη είναι η ικανότητα να καλύπτεις ατελώς τις αρετές σου. Ανώνυμος


-Αν και η μετριοφροσύνη είναι φυσιολογική για έναν ενήλικο, δεν είναι φυσιολογική για ένα παιδί. Η μετριοφροσύνη αρχίζει με τη γνώση του Κακού. Ζαν-Ζακ Ρουσώ, 1712-1778, Γαλλοελβετός φιλόσοφος


-Κανένας μετριόφρων άνθρωπος δεν έκανε ούτε θα κάνει ποτέ περιουσία. Lady Mary Montagu, 1689-1762, Αγγλίδα επιστολογράφος

-Ένας υπερήφανος άνθρωπος μπορεί να μάθει να είναι ταπεινόφρων, αλλά θα είναι υπερήφανος γι' αυτό. Mignon McLaughlin, 1913-1983, Αμερικανίδα αρθρογράφος


-Η μετριοπάθεια είναι προσόν μόνο όταν οι άλλοι θεωρούν ότι έχεις και άλλες εναλλακτικές λύσεις. Χένρυ Κίσσινγκερ, γ. 1923, Αμερικανός πολιτικός


-Έκαναν την ταπεινοφροσύνη αρετή για να περιορίσουν τις φιλοδοξίες των ισχυρών και να παρηγορήσουν τους μέτριους για την κακή τους τύχη και τα λίγα προτερήματα. Λα Ροσφουκώ, 1613-1680, Γάλλος συγγραφέας


-Η ταπεινοφροσύνη δεν είναι η αποκήρυξη της περηφάνιας, αλλά η υποκατάσταση μιας περηφάνιας από μιαν άλλη. Eric Hoffer, 1902-1983, Αμερικανός Συγγραφέας


-Η ταπεινοφροσύνη είναι η στέρεη βάση για όλες τις αρετές. Κομφούκιος


-Ταπεινοφροσύνη είναι η ντροπή που νοιώθεις όταν λες στους άλλους πόσο υπέροχος είσαι. Laurence J. Peter, 1919- 1990, Καναδός συγγραφέας

ΨΗΦΙΣΤΕ ΜΕ, ΨΗΦΙΣΤΕ ΜΕ

Συνέντευξη, αφιέρωμα-προφίλ παίκτη ριάλιτι

Περπατούσα κάποια από τις περασμένες ημέρες στους δρόμους της Αθήνας και είδα σε μια μεγάλη αφίσα των Κωνσταντίνο Καραμανλή τον γηραιότερο να ζητά να τον ψηφίσουμε. Στην αρχή σκέφτηκα πως θα είναι αφίσες σαν κι αυτές που είχαν βγάλει κάποιοι ΠΑΣΟΚοι την εποχή Σημίτη με την εικόνα του Ανδρέα Παπανδρέου ζητώντας την εξωκοσμική παρέμβασή του για να τα πάει καλά ο εκσυγχρονίζων. Ωστόσο πληροφορήθηκα ότι ο ΣΚΑΪ κάνει μια σειρά ντοκιμαντέρ που στόχος της είναι να αναδείξει την κορυφαία Ελληνική μορφή ανά τους αιώνες. Και αργότερα κατάλαβα ότι υπάρχει και ψηφοφορία για να βγάλουμε... τον Μέγιστο.

Η ιδέα βέβαια έρχεται απ’ έξω, ανήκει στο BBC και είχε μεγάλη επιτυχία στη Βρετανία και σε δεκαπέντε περίπου άλλες χώρες. Ίσως είναι μια πολύ καλή ευκαιρία για να γνωρίσει το ευρύ κοινό μεγάλες προσωπικότητες. Από την άλλη, έχοντας κατά νου τη ψήφο του τηλεοπτικού αυτού κοινού, σκέφτομαι ότι οι προσωπικότητες ίσως υποβιβάστηκαν στο επίπεδο ενός ριάλιτι σόου όπου οι θεατές καλούνται με διαφημιστικά σποτ και καταχωρίσεις στον Τύπο να ψηφίσουν ποιος παίκτης θα φύγει από τη λίστα και ποιος θα κερδίσει το μεγάλο βραβείο της πρωτιάς. Όπως έχουμε δηλαδή μάθει από τη διαδικασία των τηλεριάλιτι, με τη διαφορά ότι εδώ οι «έγκλειστοι παίκτες»είναι οι «Μεγάλοι Έλληνες» εκ των οποίων το κοινό θα επιλέξει τον πιο σημαντικό όλων των εποχών.

Από τους 100 που «συμμετείχαν» στην εκπομπή, το ¼ περίπου της λίστας αποτελείται από ανθρώπους από την αρχαία Ελλάδα, ανάμεσα στους υπόλοιπους συναντάμε μουσικούς, ηθοποιούς, πολιτικούς, 4 βασιλείς, 4 αυτοκράτορες, 2 δικτάτορες και 1 επιχειρηματία, ενώ 13 βρίσκονται ακόμη εν ζωή. Η απόφαση λοιπόν για το εάν θα πρέπει κανείς να τολμήσει να κάνει κάποια συνέντευξη ή αφιέρωμα-προφίλ σε κάποιον από τους 13 «μεγάλους» τυχερούς που βρέθηκαν στη σχετική λίστα (Μίκης Θεοδωράκης, Νίκος Γκάλης, Θοδωρής Ζαγοράκης, Δημήτρης Νανόπουλος, Βαγγέλης Παπαθανασίου, Κώστας Σημίτης, Θόδωρος Αγγελόπουλος, Λάκης Λαζόπουλος, Θανάσης Βέγγος, Ελένη Γλύκαντζη Αρβελέρ, Πύρρος Δήμας, Μανώλης Γλέζος, Έλενα Μουζάλα) φαντάζει μάλλον δύσκολη.

Οι συμμετέχοντες δεν είναι «παίκτες» που προσχώρησαν με τη θέλησή τους στην εκπομπή, μιας και ψηφίστηκαν από το κοινό, συνεπώς δεν μπορούν να θεωρηθούν ως τέτοιοι για να δικαιολογηθεί και να επιχειρηθεί η παρουσίαση κάποιου από αυτούς σαν τέτοιον (για τους δέκα που έχουν επικρατήσει αλλά και για τους εναπομείναντες 77, η οποιαδήποτε επαφή μαζί τους είναι ούτως ή άλλως... ανέφικτη). Ακόμη και αν αποφασιζόταν η διενέργεια κάποιας συνέντευξης, ο δημοσιογράφος μάλλον άβολα θα ένιωθε ρωτώντας τους αναδειχθέντες πως νιώθουν για τη συμμετοχή τους και την εμπειρία που απεκόμισαν από την εν λόγω εκπομπή.

Η ανάδειξη του μεγαλύτερου, όπως καταλάβαμε, δεν πρόκειται να βασιστεί στη γνωμοδότηση ειδικών, αλλά στην ψήφο του τηλεοπτικού κοινού. Πιο συγκεκριμένα, «στόχος του σταθμού δεν είναι τόσο η ανακήρυξη όσο η αποτύπωση της αντίληψης των σημερινών Ελλήνων» αναφέρει ο ΣΚΑΪ σε δελτίο Τύπου. Σκέφτομαι ότι τίποτα δεν είναι πιο δίκαιο και πιο αποδεκτό σήμερα από τη κοινή γνώμη και τη τηλεοπτική κάλπη για να αποτυπωθούν (όπως λένε και οι υπεύθυνοι του σταθμού) οι αντιλήψεις του νεοέλληνα για την πορεία του στην Ιστορία. Διότι το ζήτημα δεν αφορά τη σημερινή κοινωνία ή την πρόσφατη Ιστορία του νεότερου ελληνισμού, αλλά απλώνεται σε όλες τις εποχές. Η τηλεοπτική ψηφοφορία απευθύνεται στην παιδεία του σημερινού νεοέλληνα, στα όσα έμαθε και, κυρίως, στα όσα δεν έμαθε.

Χρήστος Πουλάκης ©

Καταστροφές με... ποπ κορν

Τα Νέα Μέσα κατά τη διάρκεια των γεγονότων του Δεκέμβρη

Τη δεκαετία του 1960 ο Μάρσαλ ΜακΛούαν, θεωρητικός των μίντια, ισχυριζόταν ότι τα Μέσα Επικοινωνίας αποτελούν «προέκταση» του σώματός μας, ασκώντας ισχυρή επιρροή πάνω μας. Οι θεωρίες του για την επικράτηση «ψηφιακών μέσων», που θα σταθούν αρωγοί στην προαγωγή της συλλογικής κοινωνικής συνείδησης, θεωρήθηκαν -τότε- πρωτοποριακές.

Η «γενιά του Ίντερνετ», όπως πολλές φορές τα ίδια τα Μέσα χαρακτήρισαν τους νέους ανθρώπους που ενημερώνονται και δρούν με κοινή αφετηρία τις σελίδες του Διαδικτύου, επέλεξε να πληροφορηθεί, να επικοινωνήσει και να οργανώσει τις διαδηλώσεις της... ηλεκτρονικά. Τα μηνύματα στο δίκτυο, τα sms στα κινητά τηλέφωνα, τα «ποστ» στα ιστολόγια των απλών χρηστών του Διαδικτύου, τα γκρουπ στο Facebook δημιούργησαν μια νέα «πλατφόρμα» άμεσης πληροφόρησης και «ψηφιακού» συντονισμού δράσεων χωρίς μεσάζοντες.

Τη δυναμική της «αυτοοργάνωσης» των κινητοποιήσεων την επιβεβαίωσαν οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας του Δεκεμβρίου. Το βράδυ του Σαββάτου 6 Δεκεμβρίου ο 15χρονος μαθητής πέφτει νεκρός από τη σφαίρα του αστυνομικού. Μετά από λίγη ώρα το Διαδίκτυο παίρνει φωτιά: τα μπλογκ δημοσιεύουν πληροφορίες για το συμβάν, οι αυτόπτες μάρτυρες καταθέτουν τις μαρτυρίες τους, οι πρώτες διαδηλώσεις ετοιμάζονται. Ιστολόγια όπως το troktiko.blogspot.com από την πρώτη στιγμή «ανεβάζουν» φωτογραφίες, ενώ το preza.tv ενημερώνει για τις κινητοποιήσεις.

«Ένα αντίο στον 15χρονο που σκότωσαν οι μπάτσοι», «Όλοι στους δρόμους για τον Αλέξη», «Alexandros Grigoropoulos (R.Ι.Ρ.)», «Η Ελληνική Αστυνομία δολοφονεί». Πάρα πολλά γκρουπ δημιουργήθηκαν στο Facebook αμέσως μετά τη δολοφονία, με τα μέλη τους να πολλαπλασιάζονται διαρκώς και να στέλνουν το δικό τους μήνυμα στον 15χρονο μαθητή, στον ειδικό φρουρό και στο κράτος. Εκατοντάδες είναι και τα βίντεο που «ανέβηκαν» στο δημοφιλές ιστότοπο «Υoutube» στη μνήμη του νεαρού.

Κατά τη διάρκεια των γεγονότων του περασμένου Δεκέμβρη λοιπόν, γίναμε μάρτυρες της αποτυχίας του (ελληνικού) πληροφοριακού συστήματος και δη των ηλεκτρονικών μέσων ενημέρωσης. Συντονίζοντας μια συζήτηση για την «πρόασπιση» του κοινωνικού συμφέροντος στη χώρα μας και προσπαθώντας να εκφράσουν μια συλλογική λαϊκή επιθυμία, τα Νέα Μέσα (Διαδίκτυο, blogs κλπ) αποδείχθηκαν ανεπαρκή ως προς τη περιγραφή των πραγματικών γεγονότων. Και όχι μόνο: τα ελληνικά ΜΜΕ έχουν μια έφεση να προβάλλουν τις επιθυμίες τους, ως πραγματικότητα, θέλοντας όχι να περιγράψουν τα γεγονότα αλλά να τα αλλάξουν. Και αυτό επιβεβαιώθηκε δυστυχώς και τον Δεκέμβριο.

Από την υπόδειξη του ΕΣΡ προς όλους τους ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς της χώρας η οποία συνιστούσε «να επιδείξουν ιδιαίτερη προσοχή στον τρόπο παρουσίασης των γεγονότων που σχετίζονται με τον τραγικό θάνατο του μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου» και την πρόσθεση ότι «κατά τον τρόπο προβολής των τελευταίων γεγονότων από τα δελτία ειδήσεων και άλλες εκπομπές, παρατηρείται ότι υφίσταται κίνδυνος παράβασης της ραδιοτηλεοπτικής νομοθεσίας», μέχρι τη δήλωση του πρωθυπουργού πως δεν είχε μείνει ικανοποιημένος από την υπερβολή με την οποία είχαν προβληθεί τα γεγονότα κατά τις πρώτες μέρες, γίναμε μάρτυρες της τραγικότητας της κατάστασης.

Οι εικόνες με τις καταστροφές, τις φλόγες, τα σπασμένα και τα καμμένα που πλημμύρισαν τις οθόνες των τηλεοράσεων και των υπολογιστών μας ήταν αρκετές για να επιβεβαιώσουν -και να επιβεβαιωθούν από τα ίδια τα Μέσα- ότι η «πληροφόρηση» και η «ενημέρωση» η οποία προσφέρεται δεν μπορεί να δώσει αφορμή στη κοινωνία να λύσει προβλήματα αν δεν κάνει πρώτα το αυτονόητο: να τα περιγράψει και να τα συζητήσει. Η όποια συζήτηση βέβαια για την κατανόηση και την εξέυρεση λύσης διεξήχθη στα τηλεπαράθυρα και χαρακτηρίστηκε από τις γνωστές στερεοτυπικές επαναλαμβανόμενες δηλώσεις, όπως αναμενόταν άλλωστε. Οι καταδίκες και τα «δικαστήρια» αναλυτών οι οποίοι προσπάθησαν να προσεγγίσουν τα γεγονότα, τα κλασικά τεχνάσματα των ηλεκτρονικών μέσων του τύπου «μεταδώσαμε πρώτοι την είδηση» και τους τίτλους πανικού που επέλεξαν να προβάλλουν ήταν απλά το κερασάκι στη τούρτα που προστέθηκε στις θλιβερές εκείνες ημέρες στην γενικότερη εικόνα των μέσων μαζικής ενημέρωσης.

Το χειρότερο όμως όλων είναι ότι, πέρα από τις απόψεις που αποπροσανατόλησαν τη μάζα που παρακολούθησε από τον καναπέ της το «υπερθέαμα» που προσέφεραν οι δημοσιογράφοι, καλλιεργήθηκε ακριβώς το στοιχείο εκείνο που την έκανε να καθίσει στο καναπέ και να καταδικάζει -δίχως ουσιαστικά να καταλαβαίνει- τα όσα περνούσαν μπροστά από τα μάτια της: ο φόβος. Φόβος ο οποίος την οδήγησε αναπόφευκτα στη συντήρηση, μην μπορώντας να κάνει τίποτα παραπάνω από το να παρακολουθεί τους κουκουλοφόρους να καίνε, τους διαδηλωτές να δέρνονται και την αστυνομία να ξυλοκοπεί. Μήπως είναι καιρός να οργανωθεί μια άλλη «διαδήλωση» που θα απαιτήσει να διεξαχθή ουσιαστικός διάλογος πάνω στη σχέση ΜΜΕ - κοινωνίας;

Χρήστος Πουλάκης ©

Ας (μην) σοβαρευτούμε...

Περί σοβαροφάνειας

"Το ξέρω, που για να επιτύχη κανείς στη ζωή και για να εμπνέει σεβασμό, χρειάζεται σοβαρότης. Κι’ όμως, μου είναι δύσκολο να είμαι σοβαρός και δεν εκτιμώ την σοβαρότητα. Άς εξηγηθώ καλύτερα. Με αρέσει στα σοβαρά μόνον η σοβαρότης, δηλ. 1/2 ώρα, η μια ώρα , η δύο η 3 ώρες σοβαρότητα την ημέρα. Συχνά βέβαια και σχεδόν ολόκληρη μέρα σοβαρότητα. Άλλιώς, με αρέσουν τα χωρατά, η αστειότης, η ειρωνεία ή τα ευφυή λόγια, το χαμπαγκάρισμα. Άλλα δεν κάνει. Δυσκολεύει τες δουλειές. Διότι, ως επί το πλείστον έχεις να κάνεις με ζευζέκηδες και αμαθείς. Αυτοί δε είναι πάντοτε σοβαροί. Μούτρα σέρια ζωωδώς. Που να αστιευθούν. Αφού δεν καταλαβαίνουν. Τα σέρια μούτρα τους είναι αντικατοπτρισμός. Όλα τα πράγματα είναι προβλήματα και δυσκολίες για την αγραμματοσύνη τους και για την κουταμάρα τους, γι' αυτό σαν βώδια και σαν πρόβατα (τα ζώα έχουν σοβαρότατες φυσιογνωμίες) είναι περιχεμένη επάνω στα χαρακτηριστικά τους η σοβαρότης. Ο αστείος άνθρωπος γενικώς περιφρονείται, τουλάχιστον δεν λαμβάνεται υπ' όψιν σημαντικά, δεν εμπνέει πολλήν πεποίθησιν. Γι’ αυτό κι’ εγώ καταγίνομαι στους πολλούς να παρουσιάζω σοβαρή όψη. Ηύρα πως μεγάλως με διευκολύνει τες υποθέσεις μου. Εσωτερικώς γελώ και αστειεύομαι πολύ."

Κ. Καβάφης, σε ηλικία 45 ετών και ημερομηνία 16-10-1906.

Vive la liberté d'expression

Τα όρια της ελευθερίας του λόγου (2)