Παρασκευή, Φεβρουαρίου 27, 2009

Ας (μην) σοβαρευτούμε...

Περί σοβαροφάνειας



"Το ξέρω, που για να επιτύχη κανείς στη ζωή και για να εμπνέει σεβασμό, χρειάζεται σοβαρότης. Κι’ όμως, μου είναι δύσκολο να είμαι σοβαρός και δεν εκτιμώ την σοβαρότητα. Άς εξηγηθώ καλύτερα. Με αρέσει στα σοβαρά μόνον η σοβαρότης, δηλ. 1/2 ώρα, η μια ώρα , η δύο η 3 ώρες σοβαρότητα την ημέρα. Συχνά βέβαια και σχεδόν ολόκληρη μέρα σοβαρότητα. Άλλιώς, με αρέσουν τα χωρατά, η αστειότης, η ειρωνεία ή τα ευφυή λόγια, το χαμπαγκάρισμα. Άλλα δεν κάνει. Δυσκολεύει τες δουλειές. Διότι, ως επί το πλείστον έχεις να κάνεις με ζευζέκηδες και αμαθείς. Αυτοί δε είναι πάντοτε σοβαροί. Μούτρα σέρια ζωωδώς. Που να αστιευθούν. Αφού δεν καταλαβαίνουν. Τα σέρια μούτρα τους είναι αντικατοπτρισμός. Όλα τα πράγματα είναι προβλήματα και δυσκολίες για την αγραμματοσύνη τους και για την κουταμάρα τους, γι' αυτό σαν βώδια και σαν πρόβατα (τα ζώα έχουν σοβαρότατες φυσιογνωμίες) είναι περιχεμένη επάνω στα χαρακτηριστικά τους η σοβαρότης. Ο αστείος άνθρωπος γενικώς περιφρονείται, τουλάχιστον δεν λαμβάνεται υπ' όψιν σημαντικά, δεν εμπνέει πολλήν πεποίθησιν. Γι’ αυτό κι’ εγώ καταγίνομαι στους πολλούς να παρουσιάζω σοβαρή όψη. Ηύρα πως μεγάλως με διευκολύνει τες υποθέσεις μου. Εσωτερικώς γελώ και αστειεύομαι πολύ."

Κ. Καβάφης, σε ηλικία 45 ετών και ημερομηνία 16-10-1906.

Κυριακή, Φεβρουαρίου 15, 2009

Vive la liberté d'expression

Τα όρια της ελευθερίας του λόγου (2)